Πριν να εμφανιστεί στην Γη το φαινόμενο της ζωής έπρεπε να δημιουργηθεί η αντίστοιχη ύλη που θα ήταν η κατάλληλη για να φιλοξενήσουν την ζωή και τις λειτουργίες της.  Τα μόρια της ζωής δημιουργήθηκαν σε παλαιούς γαιολογικούς αιώνες εδώ στη Γη, Στην Γη της εποχής των 4,2 δισεκατομμυρίων χρόνων πριν, υπήρχαν συνθήκες που ευνοούσαν αυτό. Χωρίς να αναφέρω εδώ τις λεπτομέρειες για τον τρόπο δημιουργίας των πρώτων υλικών σωμάτων που φιλοξένησαν ζωή θα πρέπει πρώτα να τονίσω ότι, η ζωή για να διατηρηθεί χρειάζεται να παίρνει διαρκώς ενέργεια γιατί όπως θα έλεγαν οι φυσική "πρόκειται για κατάσταση υψηλής ποιότητας ενέργειας με την φυσική διάθεση να υποβαθμίζεται σε χαμηλοτερης ποιότητας (π.χ. θερμική) Αν αναλογιστούμε για το τι σημαίνει αυτό θα πρέπει να το συσχετίσουμε με  μια διαρκή κίνηση ηλεκτρονίων. Για τον λόγο αυτό η πρώτη ζωή και οργανισμοί, επιβίωναν κοντά σε φυσικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες  ραδιενεργών υλικών του πλανήτη στο εσωτερικό της γης. Ήταν τα πρώτα θερμόφιλα βακτήρια . Ένας πρόσθετος λόγος της φυσικής επιλογής τέτοιων συνθηκών για την αρχή της ζωής είναι πως οι συνθήκες αυτές βοήθησαν αρχικά στην δημιουργία των πρώτων χημικών ουσιών που αργότερα εξελίχθηκαν στα βιομόρια.. Τέτοιοι αρχαίοι οργανισμοί, επιβιώνουν ακόμα και σήμερα σε υψηλές θερμοκρασίες : Πάνω από 650 μόνο Προκαρυώτες Θερμόφιλοι (>45ο ) Υπερθερμόφιλοι (>80ο ) Σε θερμές πηγές (90-100ο ) μεγάλη ποικιλομορφία μικροοργανισμών, Βακτήρια και Αρχαία . Αυτό που τελικά κατοχύρωσε την ζωή, - μέσα από τους ζωντανούς οργανισμούς- είναι πως αυτά τα μόρια και οι δραστηριότητές τους ( κατάλυση αντιδράσεων, πρωτεϊνοσύνθεση, αντιγραφή νουκλεϊνικών οξέων κ.λ.π.) περικλείστηκαν από μια κατασκευή που δημιουργήθηκε και αυτή είναι η ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ. Μια κατασκευή από τα λιπίδια που συνενώθηκαν και αποτέλεσαν μια κλειστή απλή ή διπλή λιποστοιβάδα, που αποτέλεσε την πρώτη κυτταρική μεμβράνη. Αυτή η κλειστή δομή βοήθησε στην επιτάχυνση των αντιδράσεων μέσα σε κλειστό χώρο. Σε επόμενο βήμα,  αναπτύσσονται κυτταρικά οργανίδια, , ελέγχεται η είσοδος και έξοδος ουσιών στο κύτταρο και  οροθετείται ο χώρος για την ανάπτυξη ενός αυτόνομου κυττάρου - οργανισμού. Στην συνέχεια όμως αυτοί οι πρώτοι οργανισμοί ανέβηκαν στην επιφάνεια του πλανήτη κι προσαρμόστηκαν σιγά σιγά να αξιοποιούν την ηλιακή ενέργεια, αφού ανέπτυξαν μεταβολισμό όπου μετέτρεπε την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτροχημική. Χρησιμοποίησαν τα σάκχαρα για να αποθηκεύουν ενέργεια, για τις περιόδους που δεν προσλάμβαναν ηλιακή ακτινοβολία και ακόμα, από τα σάκχαρα κατασκεύαζαν αμινοξέα. Επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία μεγάλων βιομορίων όπως ευνοούσαν οι συνθήκες της κλειστής μεμβράνης όπου υπήρχε έλεγχος και ρύθμιση των εσωτερικών συνθηκών του κυττάρου (θερμοκρασία, συγκεντρώσεις πρώτων υλών, απομόνωση ουσιών κ.α.) ώστε η πληροφορία να γίνεται πιο συμπυκνωμένη και η κατασκευή και έλεγχος λαθών πιο εύκολα. Αλλά το σημαντικότερο απ' όλα είναι η κατασκευή μιας αυτόνομης λειτουργικής μονάδας που διατηρεί τις πληροφορίες του γενετικού κώδικα και τις αναπαράγει. Αυτό είναι το DNA. ;Έτσι στα 3,5 δισεκατομύρια χρόνια πριν, υπάρχουν ήδη  τα πρώτα προκαρυωτικά κύτταρα που χαρακτηρίστηκαν από την κυτταρική τους μεμβράνη, το γενετικό τους υλικό, ΄(απλούστερης μορφής) τα ριβοσώματα κατασκευής πρωτεϊνών που ήταν ελεύθερα αρχικά στο κυτταρόπλασμα, κάποια έγκλειστα που με ουσίες εξυπηρετούσαν τις άλλες ανάγκες του κυττάρου και την ενδιάμεση ουσία που ονομάζονταν κυτταρόπλασμα. ;Τα ευκαρυωτικά κύτταρα που έρχονται αργότερα δημιουργούνται επιπλέον εσωτερικές μεμβράνες ανάλογης κατασκευής . Έτσι,, συμβαίνει ο διαχωρισμός του εσωτερικού χώρου του κυττάρου και οριοθέτηση των υπόλοιπων διακριτών πλέον κυτταρικών οργανιδίων, με διακεκριμένη την θέση και την λειτουργία .  Στην λογική αυτή δημιουργείται και ο πυρήνας που περικλείει το γενετικό υλικό. Το μέγεθός τους σε σχέση με το προκαρυωτικό είναι αρκετά μεγαλύτερο (  διάμετρος 10-100 μm διάμετρος 0,1 -5μm). ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΛΥΣΑΝ ΤΗ ΓΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ. (Δήμητρα Σπανού, συνέχεια σε επόμενο δημοσίευμα!)